Παρασκευή 31 Αυγούστου 2007

Απολογισμός - Ανασχεδιασμός

Blitzkrieg - A Time Of Changes (για να γουστάρουμε οι μεταλλάδες και για να μπείτε στο κλίμα).

Ηγγικεν η ώρα, και καλύτερα τώρα πριν γυρίσει ο μήνας (Σεπτέμβρη δεν αρχίζει το σχολικό έτος;)

Σκοπός του κρίτικαλ έρρορ υπήρξε και είναι (φαντάζομαι) η εκμάθηση των διδακτών στοιχείων στη γραφή. Δε δείχνει κανείς στον δοκιμαζόμενο πώς να γράφει, αλλά του υποδεικνύει λάθη κι εναλλακτικές. Αν θεωρήσουμε ότι όλοι προσφέρουμε ένα τούβλο στον τοίχο της αλήθειας, τότε οι υποκειμενικές απόψεις των προλυτών θα πλησιάζουν εν πολλοίς την αντικειμενικότητα.

Φαντάζομαι ότι σε ένα βαθμό, το κρίτικαλ έρρορ το κατάφερε αυτό, ίσως και όχι.

Ας δούμε ορισμένα παράπονα των δοκιμαζομένων:

1) Δεν υπήρξε εξαρχής κάποια σταθερά. Δηλαδή οι προλύτες να ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να αναφέρονται στη ΔΟΜΗ, το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ και το ΣΤΥΛ ενός γραπτού, μαζί με τις παραπομπές σε έργα γνωστών συγγραφέων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα άλλα γραπτά να αναλύονται αποτελεσματικά και άλλα να περνιούνται γρήγορα γρήγορα κι επιδερμικά με γενικές υποδείξεις. Συμφωνώ με την παρατήρηση αυτή.

2) Δεν υπήρχε πάντοτε σαφήνεια στις κρίσεις των προλυτών. Αυτό κατά τη γνώμη μου είχε το γοητευτικό και την πρόκληση ότι έπρεπε ο δοκιμαζόμενος να ακονίζει το μυαλό του ώστε να καταλάβει το ρηθέν του ποιητού, (δοκιμαζόμενος μου είπε ότι ανέτρεξε στη...Wikipedia για να καταλάβει κάποιες παρατηρήσεις), φαντάζομαι όμως ότι για πολλούς ήταν βασανιστικό.

3) Για κάποιος οι κριτικές ήταν αυστηρές, αλλά, όσο κι αν συμμερίζομαι το παράπονο αυτό, αυτή είναι και η ουσία της κριτικής.

4) Το δικό μου παράπονο είναι ότι οι δυο προλύτες συμφωνούσαν υπερβολικά μεταξύ τους. Περίμενα λίγο μαλλιοτράβηγμα για ν΄ανάψουν τα αίματα.

Οσο αφορά τους συντελεστές:

Το κρίτικαλ έρρορ αποτελείτο από ανθρώπους. Πράγμα που θα πει ότι ο καθένας έχει το χρόνο του, τα φεγγάρια του, τον ενθουσιασμό που άλλοτε διαρκεί, άλλοτε σβήνει. Μην ξεχνάμε ότι η κριτική στο έρρορ γινόταν εντελώς αφιλοκερδώς, δηλαδή οι προλύτες κάνανε δουλειά που άλλοι πληρώνουν κερατιάτικα (και το "κερατιάτικα" το εννοώ). Δεν τους υποχρέωνε κάποιο αντάλλαγμα χειροπιαστό, αλλά η ευχαρίστηση ότι προσφέρανε λειτούργημα. Αλλοι φυγανε, άλλοι βαρέθηκαν, άλλοι πέρασαν κρίσεις φυγής. Ομως όλοι πρόσφεραν ψυχή και ικανό μέρος του χρόνου τους και το έρρορ θα υφίσταται, θέλω να πιστεύω, στο ίντερνετ σαν κάτι μοναδικό.

Ο Πετεφρής εξέφρασε την επιθυμία να αποσυρθεί στο προηγούμενο ποστ. Ο κ. Μίχος μάλλον κρατεί καλά. Η Μανταλένα προσέφερε υπερπολύτιμη βοήθεια και είναι από τους τακτικούς και αξιους σχολιαστές, αλλά δεν έχει χρόνο να συνεισφέρει στα διαχειριστικά. Εγώ δεν αισθάνθηκα ποτέ καλά με το ρόλο του μαντρόσκυλου που επωμίστηκα, ενώ ο σκοπός μου για την ίδρυση του κρίτικαλ έρρορ ήταν ανιδιοτελής και ιδιοτελής μαζί: να μαθαίνει ο κόσμος, να μαθαίνω κι εγώ, κι όχι να κάνω P.R., spamming και ανόητες παρεμβάσεις-νουθετήσεις, άσχετα αν κατά τη γνώμη μου αυτά ήταν απαραίτητα για την αρχή ενός project.

Γιατί δεν το διαλάμε λοιπόν το κρίτικαλ έρρορ; Δεν αρκεί κάποιος που θέλει συμβουλή να στέλνει ιδιωτικά στο e-mail ενός "δασκάλου";

Οχι, δεν αρκεί. Γιατί ο σκοπός είναι το δημόσιο, το μοίρασμα και το να μαθαίνει ο ένας από τα λάθη του άλλου.

Το μέλλον, λοιπόν.

Το κρίτικαλ έρρορ γίνεται δημόσια υπόθεση, όπως θα έπρεπε να είναι από την αρχή. Και οι συμμετέχοντες είναι αυτοί που θα του δώσουν πνοή να πάει μέχρι όπου πρέπει να πάει.

Οπως θα παρατηρήσατε, τα ονόματα των προλυτών και των διαχειριστών έχουν σβηστεί. Μόνη admin είμαι εγώ για τον πρακτικό λόγο ότι κάποιος χριστιανός θα πρέπει να ορίζει στο εξής τους συν-administrators. Πράγμα που θα πει ότι κρατάω πλέον και ΜΟΝΟ το ρόλο της θυρωρού (της νύχτας), περιορίζομαι στο να ανεβάζω τα ποστς όμορφα κι απρόσωπα, μέχρι να βρεθεί ενδεχομένως κάποιος άλλος που να θέλει να επωμιστεί το έργο αυτό.

Οσοι λοιπόν κρίνουν ότι έχουν τα κουράγια και την ικανότητα να γίνουν ΠΡΟΛΥΤΕΣ, αποφεύγοντας τους παραπάνω σκοπέλους-παράπονα (καλά, κάνουμε κι ευκολίες) ας στείλουν (ή ξαναστείλουν) αίτηση για να τους κάνω συν-admins. Οπως είχα πει και τον Ιανουάριο, ικανοί, κατά τη γνώμη μου να παίξουν το ρόλο αυτό είναι οι:

ΠΕΤΕΦΡΗΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΟΣ
ΣΑΚΗΣ ΦΩΛΙΟΣ
UN CERTAIN PLUME
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΞΕΝΟΣ

Περιμένω στα σχόλια τις δικές σας προτάσεις σε σχέση με τους προλύτες - και για όλα τα άλλα, εννοείται.

Οσο για τους διαχειριστές...ΟΛΟΙ ΜΑΣ θα είμαστε διαχειριστές. Εάν κρίνουμε ότι αξίζει ο σκοπός, θα στέλνουμε υποβολές, θα κάνουμε διαφήμιση του κρίτικαλ, θα προτείνουμε προλύτες, θα συνεισφέρουμε με κάθε τρόπο.

Μετά από περίοδο παραίτησης, ελπίζω και προσδοκώ το κρίτικαλ να αναγεννηθεί σαν τον φοίνικα και να απογειωθεί, γιατί νομίζω πως αυτό του πρέπει. Αν όχι, κι αν το αποφασίσει η κοινή γνώμη, ας αναπαυθεί με αξιοπρέπεια.

Με εκτίμηση.

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2007

Καυλωμένος Τράγος - Καλοκαιρινός Καύσων

Στην εξοχή

Σκύλα!
Καταμεσήμερο, καυτό καλοκαίρι, η φύση όλη μπαϊλντισμένη, κι εσύ ξαπλωμένη κάτω απ' την σκιά του πλατανιού.
Η γη διψά για λίγες σταγόνες νερό, κι η σάρκα σου για άνομη ηδονή.
Ξαναμμένη, ακόλαστη, κυλιέσαι πρόστυχα στο χώμα με το ερεθισμένο αρσενικό.
Σάρκα με σάρκα, καύλα με καύλα, ο ιδρώτας της άνομης ηδονής κυλά στο καυτό κορμί σου.
Τα φιλιά σου, η γλώσσα σου, ρουφούν το σερνικό, τα μπούτια σου αχόρταγα τον τραβάνε, τα νύχια σου γδέρνουν την ηλιοκαμμένη πλάτη του.
Τα βογγητά σου χρωματίζουν την συναυλία των τζιτζικιών.
Σαν ξαναμμένη φοράδα. Τα πισινά σου τρίβονται ερεθισμένα στα αγριόχορτα, τα δυνατά σου μπούτια σφίγγουν τον καυλωμένο τράγο, η σάρκα σου συσπάται, τα βογγητά σου τρελαίνουν τα τζιτζίκια.
Σκύλα, φοράδα ξαναμμένη, γυναικάρα και θεά!
Χύνω, χύνω, χύνω!!!

Στην πόλη

Σκύλα!
Σε κοιτάζω με την στενή σου φούστα, όχι πολύ κοντή, μόλις πάνω από το γόνατο, στενή, να δείχνει την γραμμή σου, τα δυνατά μεριά σου, τα χυμώδη κωλομέρια και το στενό σου μαύρο στρινγκ.
Σε κοιτάζω, σέξυ και περήφανη, να πατάς κάτω και να τρέμει η γη.
Η γόβα στιλέτο τρυπά επώδυνα την καυτή πλάκα του πεζοδρομίου.
Τα πόδια και οι γάμπες σου σαν τόξα τεντωμένα, τα δυνατά, χυμώδη σου μεριά, τα καυλωμένα κωλομέρια, σαν να μάχονται να σκίσουν την φούστα, να εκραγούν στην καύλα.
Γυναίκα! Γυναικάρα!

Σε κοιτάζω και καίγομαι, καίγομαι, καυλώνω.
Σέξυ γυναικάρα, σκύλα, κατακαλόκαιρο μες στον καύσωνα, αναμμένη, ιδρωμένη, με την καύλα στο βλέμμα σου, μπαίνεις στο σπίτι, κι εγώ από πίσω σου, στο ασανσέρ.
Μου ρίχνεις ένα βλέμμα πρόστυχο. Θέλω να σε φάω.
Πατώ το STOP χωρίς να πω λέξη, σε αρπάζω και σε στριμώχνω στον τοίχο. Κολλάω πίσω σου και τρίβομαι στα καπούλια σου. Σφίγγω με τα μπράτσα μου δυνατά τα στήθια, τα μπούτια σου, το πράμα σου, και ρουφάω τον ιδρώτα σου, γλύφω και δαγκώνω τον λαιμό σου.
Σου κρατώ το κεφάλι δυνατά απ' τα μαλλιά και σού κολλάω το πρόσωπο στον καθρέφτη, να βλέπεις τους σπασμούς της καύλας σου, τα χνώτα απ' τα βογκητά σου να θολώνουν τον καθρέφτη. Κι ανοίγω τα μεριά σου και σπρώχνω σκληρός, καυτός στα κωλομέρια σου, σε σκίζω και σπρώχνω και χώνω μέσα σου βαθειά το σκληρό, καυτό, τεράστιο καυλί μου, μια καύλα είμαι ολόκληρος, και σε γαμάω άγρια σαν νταβραντισμένος τράγος, βαθειά, μέσα σου χώνομαι βαθειά, και καίγομαι, και λιώνω, με ρουφάει, με λιώνει και με καταπίνει και με καίει η καυτή σου σάρκα και χάνομαι, και γινόμαστε ένα, καιγόμαστε, τρανταζόμαστε απ' τους σπασμούς της καύλας, καύλα ασυγκράτητη, ώσπου να εκραγεί το σύμπαν, να εκραγούν και να χαθούν τα πάντα μες στους γιγάντιους σπασμούς του οργασμού.
Χύνω, χύνω, χύνω!!!


Μίχος: Αποδέχομαι την πρόκληση του καυλοπυρέσοντος αφηγητή που θα έλεγε κι ο Εμπειρίκος... Μέχρι να να χύσω την κρίση μου, ρίξτε μια ματιά στο Μέγα Ανατολικό, πάρτε κι ένα λεξικό, γιατί μάλλον τα ελληνικά σας είναι πασοκικά, χωρίς να σας το καταλογίζω, εννοείται...

Πετεφρής: προσυπογράφω την σύσταση του Μίχου, αλλά, συγγνώμη που δεν αντέχω την υπέρβαση: καυλωμένε τράγε, μήπως είναι καλύτερα να γαμείτε αντί να γράφετε;

Τελική του Μίχου: Στην παγκόσμια βιομηχανία της μαλακίας κείμενα σαν αυτά μας φιλοδωρούν σε κάθε τσοντομάγαζο. Μάλιστα έχω δει και ένα μπλογκ εδώ στο χωριό μας σχετικό. Για να πω την αλήθεια σκέφτηκα κάποτε να γράψω για μια αιμομιξία σε κανένα του τύπου σχέσεις κ.λ.π. για να σπάσω επισκεψιμότητες... Τα κείμενα αυτά είναι τριών κατηγοριών. Τα καλύτερα επιθυμούν να φορτίσουν ερωτικά τη γλώσσα, οπότε τα απολαμβάνουμε για την απελευθερωτική τους ευγλωττία. Εκεί ο Εμπειρίκος. Τα δεύτερα έχουν σκοπό να προσφέρουν έναν αυνανισμό στον γράφοντα... Υπήρξαμε μεγάλοι αυνανιστές και το δοκιμάσαμε. Τα τρίτα έχουν σκοπό να υπήρετήσουν τον αυνανισμό του αναγνώστη. Σ' αυτά ο συγγραφέας καθώς τα διεκπεραιώνει μένει με ένα δυσάρεστο συναίσθημα χασάπικου... Διαλέξτε που ανήκει το δικό σας... Από τη φτωχή μου πείρα πάντως σας εύχομαι τη φαντασίωση του μέγα τράγου, αλλά ποτέ το άγγιγμά της... για να μην καταντήσετε να ξερνάτε τα συκώτια σας πιασμένος από κανένα δέντρο στο πεζοδρόμιο κάποιο ξημέρωμα μετά το τέλος κάποιας παρτούζας... με το συμπάθειο...