Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2007

Μεθολογικά

Φοριέται πολύ τελευταία το εργαστήριο. Είναι ένα είδος αρπαχτές ανέργων λογοτεχνών. Με γοητεύει η αντίπραξη κυρίως όταν γίνεται δωρεάν... Η διαφορά εδώ αν ορίζω καλά είναι πως το κείμενο δεν ανέρχεται προς κρίσιν, δεν θεωρείται τελειωμένο. Ανέρχεται ώς πρόκληση προς διόρθωση. Και πάντα περιορίζεται στο διδακτό. Διότι το αδίδακτο αποτελεί προσωπική κλίση και δε γίνεται να διδαχτεί. Μωρέ γίνεται και η πιάτσα είναι γεμάτη ψυχαναγκασμό που προσποιείται κλίση. Λίγο ψαρεύοντας οι εκδότες στα οφέλη από το κοινωνικό στάτους του γραφομανούς, λίγο η δημοκρατία της ελεύθερης εκτύπωσης η αγορά πήζει. Παλιότερα φοιτούσες στο Λούβρο της ποιήσεως μιμούμενος φωνές, οι ανθολογίες άπλωναν μπροστά σου το υπαρκτό ευσύνοπτο. Αποκοντά και καμιά στιχουργική αν δεν ήταν του Βουτυρά ήταν του Θρασύβουλου Σταύρου, με τα ζευγαροπλεχτά κι άλλα της δημοτικιάς. Υπήρχαν και τα μεταφράσματα των αρχαίων. Και κανένας θείος που γνώριζε από τετάρτης γενεάς κάποιον ποιητή για να δώσει τη κρίσιμη συμβουλή και να μην χάνει το παιδί την ώρα του. Μα πάνω απόλα το πράγμα άφριζε, τα λόγια έρχονταν αποκάτω, ανάβλυζαν, δύσκολο να βγάλεις υποδεκάμετρο και να μετρήσεις συλλαβές. Κάποια χριστούγεννα βρήκα ένα βιβλίο. Κάποια Λύντια Στεφάνου έγραφε για το πρόβλημα της μεθόδου στη μελέτη της ποίησης... Μα πάνω απόλα εκείνος ο Ρίλκε με τα Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή. Τι βάλθηκα να θυμάμαι... Τώρα λέω πως η τέχνη της γραφής δεν ανήκει΄στη γεύση του γλυκού. Είναι σαν το τσιγάρο και το ουίσκυ. Θέλουν δυσκολία μα όταν μάθεις να πίνεις θέλεις το μπουκάλι σου κι όταν μάθεις να καπνίζεις θέλεις το πακέτο σου... Η στιγμή που ένιωσες ότι γράφεις παραμένει συσκοτισμένη. Γιατί ήρθαν τα γεγονότα και αθροίστηκαν σε ένα " από πάντα", γιατί και η έκθεσις ιδεών με θέμα τον εορτασμό της εθνικής επετείου έπειξε κι αυτή το ρόλο της ώστε η γραφή να σου γίνει πεπρωμένο. Η γραφή έχει μαστορική σαν την πηλοπλαστική. Δεν έχει όμως ενιαία γλώσσα. Οι κλητοί και οι εκλεκτοί πιάνουν το νήμα ακόμα κι από την ανάγνωση του αγαπημένου συγγραφέα. Οι άλλοι ετοιμάζονται απλώς για τη δημοκρατία της γραφομανίας. Υπήρξαν γραφιάδες του ενός μόνο ποιήματος. Δεν είναι λίγο. Αυτά τα συνειρμικά. Για τους θαρραλέους την εκτίμησή μου. Υπήρξα πάντα πανικόβλητος στην κρίση. Λίγοι με διόρθωσαν. Αυτός που διαλέγει την κοντινή διαδρομή χάνει από το τοπίο και ανάποδα. Περισσότερο γυρεύουμε να ανορθώσουμε τα αυταπόδεικτα και τους κοινούς τόπους αποφεύοντας τη ζήτηση του νερουλιάσματος που ζητάει ο δημοσιογραφικός λόγος και τη στέγνια που επισείεει ο πανεπιστημιακός λόγος. Αρεστός λόγος και διδακτορικό στη λογοτεχνία δεν σημαίνουν ταλέντο. Γιατί το ταλέντο είναι αδίδακτο ενώ η αξιοποίησή του διδακτή. Μη ξεγελιέστε από τις θεωρίες. Η τέχνη της γραφής στην εκτύλιξή της είναι πάντα ρομαντική...

Υ.Γ. Ο Πετεφρής άρχισε κιόλας το ξετίναγμα. Με τρόμαξε η πυκνότητα των εργαλείων που κατέθεσε με τη μία. Αλλά καλό είναι να γνωρίζουμε πως μερικές φορές είναι λογική αντίδραση της αδημονίας μας να δει ο γράφων πως πρέπει να ξετινάζει το κείμενό του χειρουργικά και πως πρέπει να αντιστέκεται στην αρχική ηδονή της κινητήριας γραφής.

Υ.Γ.2 Μιά βλάβη στο σκληρό, με την αναγκαία αναβάθμιση που αξίωνε με κράτησε έξω για κάμποσες μέρες. Εν καιρώ θα γράψω συναισθήματα ενός διαδικτυακά εθισμένου, όταν ψύχραιμα ανακαλύπτει τον εθισμό του...

17 σχόλια:

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Ο Γιώργος Μίχος έθεσε στρωτά και σωστά το ζήτημα. Ας τον ακολουθήσουμε, οι μετέχοντες.

angeliki marinou είπε...

Καλώς ήλθατε.

dianathenes είπε...

"Θα δέχεται προτάσεις βελτίωσης από τους συντελεστές, θα γίνεται στα comments σχετική συζήτηση, διαφωνία, ανατροφοδότηση από όλους".

Καλημέρα σε όλους, κριτές και κρινόμενους, αναγνώστες και σχολιαστές.

Θα ήθελα παρακαλώ αν το κρίνετε σκόπιμο, να διευκρινίσει κάποιος σε τι συνίσταται η "ανατροφοδότηση από όλους" όσον αφορά στα σχόλια. Με έμφαση στο "όλους". Οταν λέτε σχετική συζήτηση/διαφωνία σημαίνει ότι μπορεί ο αναγνώστης να καταθέσει άποψη επί των κειμένων ή και να διαφωνήσει με τους κριτές;

angeliki marinou είπε...

Καλημέρα dianathenes.

Η ανατροφοδότηση αφορά ΤΕΛΙΚΑ όλους, όπως το γράφει.

Ομως με την προϋπόθεση να ακούγεται πρωτίστως η φωνή του κριτή, όπως παρατήρησε χθες αναγνώστης του blog. Οι κριτές είναι δύο, οι κρινόμενοι/λοιποί αναγνώστες είναι πολλοί, και η φωνή των πρώτων δεν πρέπει να χάνεται στην οχλαγωγή. Αν πρόκειται να βγει κάτι επωφελές για τους δεύτερους.

Και ξέρεις καμιά φορά το να σχεδιάζεις μια απάντηση, σου κλέβει από τη διαδικασία να ακούσεις προσεκτικά αυτά που σου λέει ο άλλος και να τα κατανοήσεις.
Προβάδισμα λοιπόν στην κριτική, καλοδεχούμενη σε δεύτερο πλάνο η γνώμη του κοινού.

Σκόπιμο είναι να σου επιστήσω επίσης ότι όσο προχωρά το πείραμα, τόσο οι κανόνες θα προσαρμόζονται και θα αλλάζουν. Ας αφήσουμε τον οργανισμό που λέγεται Critical Error να εξελιχθεί αβίαστα και μη θεωρήσεις τίποτα μη αναστρέψιμο.

Αιολος είπε...

Κε Μίχο ωραία τα λέτε μέχρι τώρα. Είμαι φαν της γραφής σας, κυρίως την ποιητικής. Προσέξτε μη χάσετε τα μέτρα όμως σε αυτό το blog. Αυτό ισχύει και για τα υπόλοιπα μέλη της κριτική ομάδας.

Καλή αρχή, καλό κουράγιο.

angeliki marinou είπε...

Τα μέτρα και τα όρια καθορίζονται (συγνώμη για τον πλεονασμό) και από τις δύο πλευρές, aiolos. Αρκεί να υπάρχει καλή θέληση, προθυμία να πεις, δεκτικότητα στο να ακούσεις.

Καλως όρισες.

Θεοδόσης Βολκώφ είπε...

"Τώρα λέω πως η τέχνη της γραφής δεν ανήκει στη γεύση του γλυκού. Είναι σαν το τσιγάρο και το ουίσκυ. Θέλουν δυσκολία μα όταν μάθεις να πίνεις θέλεις το μπουκάλι σου κι όταν μάθεις να καπνίζεις θέλεις το πακέτο σου"...

"Μη ξεγελιέστε από τις θεωρίες. Η τέχνη της γραφής στην εκτύλιξή της είναι πάντα ρομαντική"...


Καλή αρχή και καλά κουράγια.


Βολκώφ

dianathenes είπε...

Ευχαριστώ πολύ. Είσαστε σαφής. Δεν σκέφτηκα να σχεδιάσω απαντήσεις. Καμιά φορά όταν διαβάζω αναλύσεις με καίνε τα δάκτυλα να πω την γνώμη μου κι εγώ. Ρώτησα λοιπόν για να ξέρω πώς να βαδίσω. Εύχομαι καλή επιτυχία στην προσπάθεια.

Γιώργος Μίχος είπε...

Αίολε, ειλικρινά, ξέρεις ότι είναι αμοιβαίο και δεν είναι δημοσιοσχεσίτικο. Ειδικά από σένα θα περιμένω πάντα την επισήμανση ότι υπερέβην, όχι το κοινό, αλλά και το δικό σου μέτρο.Με την ευκαιρία θέλω να πω, ότι η άσκηση εξουσίας είναι μιά πρόκληση, στην οποία δεν θα αρνηθώ να τσαλακωθώ.Υπάρχει μια ολόκληρη παιδεία της εξουσίας, που μοιάζει χαμένη στην καθ' ημέραν ανομικότητα.Για να δούμε, ένα από τα ζητούμενά μου είναι κι αυτό.

@dianathenes σχολίασε οτιδήποτε, κι εγώ και ο Πετεφρής πιστεύω έχουμε αμορτισέρ καλά.Ας επιχειρήσουμε το φάντασμα της ισότητας των λόγων.Και τα δάχτυλα καυτά οπωσδήποτε.

@Βολκώφ Εσύ ξέρεις κι από τα φόρα. Φαντάσου το λίγο πιο ελεύθερο και με την πρόθεση όχι να προσπορίσουμε κύρος, αλλά να καταθέσουμε εργαλεία.

george.pirgaris είπε...

Γεια χαρά σε όλους. Καλή συνέχεια...

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλησπέρα. Θέλω να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι δεν γνωρίζω τον Γιώργο Μίχο και επομένως δεν είμαι ούτα θετικά ούτε αρνητικά προκατειλημμένος απέναντί του.

Σαν υποψήφιος κρινόμενος όμως, θέλω να σάς ρωτήσω Γιώργο δύο πράγματα:

1. Γιατί θα πρέπει να εμπιστευτώ σαν κριτή έναν άνθρωπο που έχει κλειστά τα σχόλια στο δικό του blog;

2. Ο σαρκασμός και τα πικρόχολα εννοούμενα και υπονοούμενα που σάς χαρακτηρίζουν εδώ και εδώ , είναι μόνιμα χαρακτηριστικά του τρόπου που εκφράζεστε, ή σάς πέτυχα σε κακές στιγμές;

Σκέφτηκα να ρωτήσω ιδιαιτέρως την Renton αλλά τελικά προτίμησα τον ανοιχτό διάλογο.

Με κάθε καλή διάθεση
Μαύρος Γάτος

@ είπε...

Μαύρε Γάτε, θα σε συμβούλευα να εμπιστευτείς το λόγο, όσο θα καταφέρνω κάθε φορά να είμαι φορέας του.Οι στιγμές μου που αναφέρεις ήταν από τις καλύτερες. Εξηγώ ότι κάνω αντίπραξη στα μαθήματα επ' αμοιβή και περιορίζομαι μόνο σε αυτό που μπορεί να διδαχθεί. Να αντιστρέψω την ερώτηση; Εσείς ακούτε τι σας λένε ή ποιός είναι αυτός που τα λέει; Διότι το δεύτερο είναι η δημοσιογραφήτιδα και το μεγαλύτερο κατόρθωμα του αναυθεντικού λόγου στο οποίο αμύνομαι ως δια ποίησιν σαλός.Εδώ ασκώ ένα είδος εξουσίας, με τη μόνη διαφορά ότι η νομιμοποίηση αυτής της εξουσίας είναι η κάθε της ζαριά στη γραφή. Δεν αθροίζεται, δεν φτιάχνει υπεραξία δημοσιότητας στ' όνομά μου, γι αυτό και το ψευδώνυμο.
Στο μπλογκ μου έχω κλείσει την ευκολία του γλειψίματος και του πρωταθλητές του πάλαι ποτέ λινκ μπλογκ.Το ταχυδρομείο και ο κόπος του είναι πάντα διαθέσιμα. Πως νομίζετε ότι βρέθηκα εδώ; Απλά είχα καλή δασκάλα στις αρχές, μιλάω για τη μαέστρα της ιστόσφαιρας Ελληνίδα. Και σας διαβεβαιώ ότι σε παραπάνω από μία περιπτώσεις το κλείσιμο των σχολίων υπήρξε σοφό.
Θεωρώ΄σωστές και δικαιολογημένες τις ερωτήσεις σας. Έδειξα ταυτότητα, τα υπόλοιπα δικά σας. Στο παιχνιδάκι αυτό κατά το ήμισυ πρέπει να εκτεθείτε, ακόμα και χωρίς να εμπιστεφθείτε.Δεν κατέχω καμιάν αλήθεια πέρα από τις προφανείς κι όσες φορές τη συνάντησα ήταν υπό πίεσιν αμφισβητήσεως και σε διάλογο. Αν επιθυμείτε διάλογο μαζί μου, διότι περί αυτού πρόκειται, κοπιάστε. Οι εγγυήσεις είναι οι συνήθεις.

@ είπε...

Ελπίζω να έγινε κατανοητό πως το παραπάνω είναι η απάντηση του Γιώργου Μίχου. Δεν πειράζει ας μείνουν και τα λάθη, ζωντανό πράγμα γραφής έχουμε στα δάχτυλά μας

Μαύρος Γάτος είπε...

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.

Μού αρέσει πολύ η ευθύτητα, και την εκτιμώ όταν την συναντώ, άσχετα με το αν συμφωνώ ή όχι με το περιεχόμενό της. Τα όρια βέβαια του περιεχομένου δε θα τα καθορίσω εγώ...

καλό βράδυ

Γιώργος Μίχος είπε...

Μαύρε Γάτε, μένω με την αίσθηση ότι κάτι θέλεις να πεις και δεν το λές.Σε ενθαρρύνω να τα ρίξεις. Τι κερδίσαμε με λόγια πιεσμένα μέσα μας;
@ Πύργαρη,να είσαι καλά.

Μαύρος Γάτος είπε...

Όχι, δεν μιλώ με μισόλογα. Ό,τι είπα το εννοούσα, κι ό,τι εννοούσα το είπα...

Σ;)

quartier libre είπε...

είναι πολλά που θα θελα να πω... τι να πεις σε δυό αράδες;
ευχαριστώ για μαθήματα που έδωσες, Γ.Μ., ακόμα και άθελά σου.

πανάρχαιη ε. λ.