Αλέκτωρ - Τρία Ποιήματα

από τα κάγκελα των λέξεων πιάνομαι
αιωρούμαι κρεμασμένος στο κενό
μόνο τότε μπορώ να δω
τη γαμήλια πομπή
των νυχτερίδων
τη γιορτή των μελισσών
κι όλα τα στοιχειά του δάσους
γύρω από τη μεγάλη φωτιά
στο ξέφωτο

.......................

Με χαμηλωμένα τα φώτα
για να μη φαίνονται
όσα φοβάται ο νους ν' αποκαλύψει
η των περασμένων χρόνων σκόνη
καλύπτει τις πατημασιές
τα ίχνη της τριμμένης πέτρας
μέσα στ' ατρύγητα αμπέλια
την παρέλαση των ηλιοφέγγαρων
και την κερασιά της λύπης
ζωντανού θανάτου τα περισσεύματα
με μαύρο κεφαλομάντηλο
ακολουθώ τον Επιτάφιο
της χτεσινής μέρας
με τις εικόνες και τα κεριά
και φλόγες δυνατές της καμίνου
με πνίγει η μυρουδιά
από τα κομμένα αγριολούλουδα
και τα καμένα χόρτα

από τους λόφους κατεβαίνουν
με τα δρεπάνια
χωριάτες αγριεμένοι
με τον κεραυνό στα μάτια

..........................

Γέρνει απάνω μου ο νους
κι αποκοιμιέται
ως να φανώ, χάθηκα πάλι
στις ταραγμένες θάλασσες
με πήραν στο κατόπι
οι χάλκινες φωνές
και τα δοξαστικά των αγγέλων
όσα δεν βλέπει ο θεός
εγώ τα βλέπω
ανάγλυφα σαν κοράλλια
ντυμένα με φύκια κι ανεμώνες
κι άλλα γυμνά σαν όστρακα
με το μαργαριτάρι στο στόμα
ανοίγουν το χορό των ιππόκαμπων

Δυο σμέρνες με τα ακόντια
κρατούν καλά τον έξω κόσμο
από την αιωνιότητα των νερών

http://alektor.blogspot.com

Η άποψη του Μίχου. Αγαπητέ μου Αλέκτορα δεν ήταν από αδιαφορία, αλλά από ανωτέρα βία η άργητα. Έπειτα το πράγμα δεν είναι μηχανικό. Δεν έχουμε πάντα τη διάθεση και προκειμένου να μην το κάνουμε χωρίς κέφι, καλύτερα μακριά... Η φύση που βλέπω στο γραφτό σου είναι σαν τις φρίζες με λουλούδια του ροκοκό. Θα κρατήσω την επιθυμία σου να φτιάχνεις κάτι που να έχει μια κατακλείδα. Και την επιθυμία να προσφέρεις στον αναγνώστη κάτι σαν περιδέραιο από ωραίες λέξεις. Αν θέλεις να κάμεις παράδεισο βλέπω πολύ την πρόθεση, ενώ θα έπρεπε να βλέπω ένα φυσικό φαινόμενο. Τι θα σου σύστηνα: Να κρατήσεις σαν δυσκολία την φόρμα με το σχήμα κατακλείδα που επιθυμείς. Αλλά έχεις πολύ δρόμο για να σου κατανεύσει η γλώσσα σ' αυτό που θέλεις. Δοκίμασε την περιπέτεια να καταστρέψεις με τη γραμματική και το λεξικό κάμποσα από όσα κείμενα σε γοητεύουν. Βρες μια ελληνική ποιητική ανθολογία και διάβασέ την ολόκληρη με το μολύβι στο χέρι σημειώνοντας τους στίχους και τα ποιήματα που σε εκφράζουν. Στην πορεία θα καταλάβεις τι δεν περιέχουν τα κείμενά σου για να έρθουν στο ύψος που τα φαντάζεσαι. Δεν υπάρχουν βεβαιότητες. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Και θυμήσου: Δεν υπάρχει ειδικός χώρος στη γλώσσα όπου κατοικούν οι ποιητικές λέξεις, και άρα η δουλειά σου θα ήταν να τις εντοπίσεις και να μας τις προσφέρεις. Όλες μα όλες οι λέξεις έχουν τη δυνατότητα να μπουν στο καμίνι που θα τους βγάλει τις σκουριές και θα τις κάνει να ξαναλάμψουν. Και κάτι ακόμα. Αν στην πορεία απογοητευτείς σκέψου το ωραίο ταξείδι που σ' έδωσε όλη αυτή η περιπέτεια. Χαμένος δεν θα είσαι...

Η άποψη του Πετεφρή. Δεν ξέρω.Ανοιξα και ξανάνοιξα τα τρία στιχηρά και όντως είδα μιά συγκεκριμένη "αγαπητική" δομή: καταγράφετε κάτι, και στο τέλος ένα νέφος από αλλότρια και πιό σημαντικά ζητήματα αναιρεί την καταγραφή σας. Ο ποιητικός αυτός τρόπος δεν είναι μήτε άστοχος, μήτε ξεκούδουνος, αλλά τα μέσα που χρησιμοποιείτε μου φαίνονται ανάρπαστα.Σάμπως παλαιικά μου φαίνονται: δεν υπάρχει ουσιαστικό που να μη το ενισχύετε είτε με ένα επίθετο("μεγάλη"φωτιά) , είτε με διπλανό του δεκανίκι ("η γιορτή των μελισσών").Ξεπεράστε τα, σας παρακαλώ, αυτά.Μη αντιμετωπίζετε αμυντικά την υπόθεση στίχος.