Το Critical Error σάς καλωσορίζει στον δεύτερο κύκλο του. Μετά από 8 μήνες παρουσίας στην μπλογκόσφαιρα κι ένα μικρό αναγκαίο διάλειμμα, ξεκινάμε και πάλι με διαφορετικούς συντελεστές, παγιωμένο σκοπό και λίγη περισσότερη γνώση.
Οι αναγνώστες κειμένων κατά την περίοδο αυτή θα είναι οι Γιώργος Μίχος και Γιάννης Ρηγόπουλος. Διαφορετικοί χαρακτήρες και ίσως αντίθετοι. Άραγε θα ναι οι κριτικές τους συγκρουόμενες ή θα αλληλοσυμπληρώνονται; Θα δείξει η συνέχεια. Όσο για την αξία τους, έχουν ήδη δώσει και οι δύο διαπιστευτήρια και τους ευχαριστούμε θερμά, για την ανανέωση της συμμετοχής τον κ. Μίχο, για την αποδοχή της πρόσκλησης τον κ. Ρηγόπουλο.
Διαχειριστές την περίοδο αυτή είναι οι Mantalena Parianos, παπαρούνα και renton.
Ο σκοπός τώρα του Critical Error αποδίδεται επιγραμματικά στις εξής φράσεις του Πετεφρή και αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη του:
«Αυτός που κρίνει δείχνει την κόλαση, τη δουλειά που χρειάζεται, και δε μένει στο κείμενο.Σκοπός του μπλογκ είναι οι χειρωναξία, όχι οι φιλοσοφικές ενατενίσεις».
Το ότι το blog δεν είναι κάποιο φυτώριο ταλέντων, ούτε δίνεται κάποια επιταγή στο τέλος του show θα το χετε καταλάβει. Επίσης το ότι όλοι εργάζονται ερασιτεχνικά, φιλοδοξώντας ωστόσο να επιτύχουν το καλύτερο, κάτι «επαγγελματικό» από άποψη κριτικής ή συντονισμού. Γράφαμε στο πρώτο εισαγωγικό κείμενο ότι θα επιχειρείτο η διδαχή του διδακτέου μέρους της γραφής μέσω της κριτικής κειμένων. Τώρα προστίθεται και μια άλλη παράμετρος. Το blog είναι, επίσης και κυρίως, για να διαλύσει τις όποιες αυταπάτες σχετικά με τη συγγραφή.
Ίσως κάποιοι άλλοι φορείς να προσφέρουν μια ελπίδα, ένας φως στους απογοητευμένους από την αγορά συγγραφείς-πρόσφατα ακούμε για πιστοποιητικά συγγραφής και πολλά άλλα. Το Critical Error δεν θα προσφέρει καμία βεβαιότητα, καμία ελπίδα και καμία αυταπάτη. Θα ανοίξει απλά την πόρτα προς την κόλαση.
Από τη στιγμή που θα διαβείς την πύλη, γραφιά, δε θα ορίζεις εσύ την γραφή, αλλά η γραφή θα ορίζει εσένα. Δε θα μπορείς να φας, να κοιμηθείς, να ικανοποιήσεις βασικές ανάγκες, χωρίς να σκέφτεσαι πώς να συνεχίσεις το γραπτό που άφησες στη μέση. Το βλέμμα σου θα περνά μέσα από αγαπημένα πρόσωπα σαν να είναι διάφανα, ή πάλι, θα κλέβεις τις ζωές τους για να τις χαρίζεις σε χάρτινους ήρωες. Θα γίνεις ανοργάνωτος, αφηρημένος, θα κοιμάσαι ελάχιστες ώρες.
Θα αλλάξει ο τρόπος που βλέπεις τον εαυτό σου. Δε θα κρίνεις τον εαυτό σου ανάλογα με το κοινώς παραδεκτό ήθος. Θα αναπτύξεις συγγραφικό ήθος. Για σένα το έγραψες αυτό ή για τους άλλους; Σε ενδιαφέρει να πεις την αλήθεια σου ή να αρέσεις;
Θα χάσεις τον εαυτό σου στη διαδικασία. Γιατί θα ζεις μέσα από τους άλλους, θα κολλάς πάνω τους σαν παράσιτο και θα ρουφάς το αίμα, τη ζωή τους, αυτό που θα σου δίνει υλικό να γράφεις. Τα γραπτά κοστίζουν άνθρωπο (Μίχος speaking), ή γράφονται με αίμα κατά τον πιο mainstream. Το λουκέτο του πρώτου Critical συμβόλιζε το μη αναστρέψιμο της συγγραφικής διαδικασίας. Το αίμα τώρα πάνω στη γραφομηχανή, ακριβώς αυτό.
Και το χειρότερο, γραφιά, είναι ότι θα είσαι ο μόνος που θα κρίνει την πρόοδό σου. Γιατί ακόμα κι αν πετύχεις την αναγνώριση, ακόμα κι αν νιώσεις πως κάπου έφτασες, θα σε τρώει πάντα το ότι μπορούσες και καλύτερα, ότι είσαι απάτη - και μετά πάλι απ΄την αρχή.
Το Critical Error θα σου κρατά συντροφιά στον μοναχικό δρόμο σου, ίσως κάπου σε επαναφέρει όταν κινδυνεύεις να λοξοδρομήσεις, ίσως σε προγκήξει όταν αρχίζεις να επαναπαύεσαι. Οι βιβλιογραφίες που θα προταθούν από τους αναγνώστες μας θα είναι απλά αφετηρίες, όχι ευαγγέλια. Οι αυθεντίες θα ανασκευάζονται συνέχεια.
Αυτά όσο αφορά την κόλαση. Όσο αφορά τώρα τον κρίσιμο παράγοντα «χειρωναξία»: το Critical Error, διαφοροποιούμενο από τα λογοτεχνικά φόρα, στα οποία οι θεωρητικές-φιλολογικές συζητήσεις έχουν συνήθως τον πρώτο λόγο, θα επιχειρήσει τη διαμόρφωση εργατών του λόγου the hard way. Έκθεση-κριτική-ανατροφοδότηση. Γιατί δέον είναι πλέον να διαχωρίζονται οι μελετητές της γραφής από τους συγγραφείς.
Ευχόμαστε να συνοδοιπορήσουμε όμορφα και με την πίστη πως ο καθένας απο μας θέλει το καλύτερο για και από τον εαυτό του.
Περιμένουμε τα κείμενά σας προς δημοσίευση!
