Ήταν μια φορά ένα Κοσμοπολίτικο Πτώμα. Που ταξίδευε.
Όλοι του λέγανε : ' Koσμοπολιτικο Πτώμα, δεν γίνεται να ταξιδεύεις. Δε γίνεται να είσαι Κοσμοπολίτικο. Αφού είσαι πτώμα.»
Όμως αυτό απαντούσε: "Όχι. Γίνεται"
"Mα Κοσμοπολίτικο πτώμα", ξανάλεγαν όλοι, "πως γίνεται να ταξιδεύεις; Πως γίνεται να είσαι Κοσμοπολίτικο; Αφού είσαι πτώμα"
Το Κοσμοπολίτικο πτώμα γελούσε και ξανάλεγε:
"Γίνεται."
Και ξαναγελούσε λίγο.
Όπου και να πήγαινε, όλοι έβρισκαν το Κοσμοπολίτικο πτώμα θανάσιμα γοητευτικό. Τον καλούσαν στα καλύτερα σαλόνια. Έβρισκαν πως διηγιόταν πολύ νόστιμα, αν και οι κύριες βιάζονταν να τελειώσει την διήγηση του για να τις σηκώσει να χορέψουν.
Γιατί το Κοσμοπολίτικο πτώμα ήταν θαυμάσιος χορευτής, και τις κύριες δεν τις ένοιαζε καθόλου αν σκάλωνε κανένα κομματάκι από τη Μύτη η το Χέρι του στα φορέματα τους. Το αντίθετο μάλιστα. Το έπαιρναν και το φυλούσαν μέσα σε μεταξωτά σακουλάκια αρωματισμένα με γιασεμί, και κάθε βράδυ το έβαζαν κάτω απ το μαξιλάρι τους κι αναστέναζαν γλυκά. Και δεν τις σταματούσε ούτε το ροχαλητό του κύριου στο διπλανό μαξιλάρι. Μάλιστα, όσο πιο δυνατό ήταν το ροχαλητό του ενός μαξιλαριού, τόσο πιο βαθιά αναστέναζε το άλλο.
Μα και οι κύριοι εκτιμούσαν πολύ το Κοσμοπολίτικο πτώμα. Οι νεότεροι έβρισκαν σε αυτό ένα πρότυπο, και οι γηραιότεροι μια γλυκιά ενθύμηση της νεοτητος των.
Και μια μέρα, το Κοσμοπολίτικο Πτώμα εξαφανίστηκε!
Στην αρχή κανείς δεν ανησύχησε. Είπαν ότι κάπου θα ταξιδεύει και θα κοσμοπολιτευεται. Όμως ο καιρός περνούσε, και κανείς δεν είχε νέα του. Ο κόσμος άρχισε να ανησυχεί.
Και δεν μπορούσαν καν να κολακευσουν τον εαυτό τους λέγοντας ότι πέθανε! Το Κοσμοπολίτικο πτώμα ήταν ήδη πτώμα και δεν μπορούσε να πεθάνει. Απλώς τους είχε βαρεθεί.
Οι κυρίες έκλαιγαν στα μαξιλάρια τους απαρηγόρητες, ενώ οι καμαριέρες προσπαθούσαν να τις συνεφέρουν με άλατα και ζεστά χαμαίμηλα.
Οι κύριοι εσφιγκαν τα δόντια τους πίσω από τα περιποιημένα τους μουστάκια και αντάλλασσαν βουβές ματιές απόγνωσης. Που πήγε;
Ο κόσμος δεν άργησε βέβαια να βρει την διέξοδο απ' αυτήν την κοινωνική κρίση. Το Κοσμοπολίτικο Πτώμα είχε αναληφθεί εις τους ουρανούς, και θα επέστρεφε όταν ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου!
Ο καιρός περνούσε, και ο θρύλος του Μεσσία-Κοσμοπολίτικου Πτώματος όλο και μεγάλωνε. Στο τηλεμαρκετινγκ, κανείς δεν προσπαθούσε να πουλήσει φυλαχτά με κομματάκια Τιμίου Ξύλου. Κανείς δεν ασχολούταν με το ζήτημα γνησιότητας της Ιεράς Σινδονης. Τώρα πια, όλοι προσπαθούσαν μανιωδώς να αποκτήσουν ένα κομματάκι από τη Μύτη η το Χέρι του Κοσμοπολίτικου Πτώματος. Κι επειδή ήταν οι κυρίες που τα είχαν κρατήσει ως φυλαχτά, αυτό τις έφερε σε θέση ισχύος, και είχαμε μια αναβίωση της μητριαρχικής κοινωνίας.
Προέκυψε κι ένα μεγάλο, πανανθρώπινο ντιμπεητ, για την κλωνοποιηση η μη του Κοσμοπολίτικου Πτώματος απ' τα εν λόγω κομματάκια. Οι παγκόσμιες συρράξεις αποφευχθησαν την τελευταία στιγμή, όταν μια κυρία ισχυρίστηκε ότι είδε Όραμα με το Κοσμοπολίτικο Πτώμα, το οποίο της παράγγελνε να πει στους ανθρώπους να σταματήσουν αμέσως τις εχθροπραξίες και να χορέψουν όλοι χαλι-γκαλι γιατί αυτό ήταν το θέλημα Του. Καθώς αυτή η κυρία είχε στην κατοχή της το μεγαλύτερο κομματάκι από τη Μύτη του, ο λόγος της θεωρήθηκε εγγύηση, και η κασέτα της Φίνος Φιλμ με τη Βουγιουκλάκη να άδει και να χορεύει:
«Μοντέρνος, ζωηρός, αληθινός χορός, ελάτε πάλι στο χαλι-γκαλι»
εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού από την αγορά.
Και το Κοσμοπολίτικο Πτώμα; Το Κοσμοπολίτικο Πτώμα παρακολουθούσε ικανοποιημένο τις εξελίξεις. Έβγαινε πια μόνο το βράδυ (με κίνδυνο να θεωρηθεί βαμπίρ, αλλά προσοχή! Δεν ήταν βαμπίρ, ήταν Πτώμα), για να διαβάσει τι λέγαν η εφημερίδες γι' αυτό.
Και ο καιρός περνούσε, και ο θρύλος του Κοσμοπολίτικου Πτώματος όλο και μεγάλωνε.
Είχε έρθει πια το πλήρωμα του χρόνου, η στιγμή προς την οποία είχε πλάσει τα σχέδια του το Κοσμοπολίτικο Πτώμα. Το Κοσμοπολίτικο Πτώμα μπορούσε να ξανακάνει την εμφάνιση του, και να αναλάβει τη θέση του Παγκόσμιου Ηγέτη.
Αλλά τελικά βαρέθηκε, και προτίμησε να πάρει έναν υπνάκο.
http://tsigaramaseskaialcohol.blogspot.com/
Η παραβολή του κοσμικού πτώματος σκοπεύει να αποκαλύψει ένα μηχανισμό. Και μια και είσαι μπορισβιανικός έχεις καταλάβει ότι το μεγαλύτερο ζήτημα είναι η επιλογή του στόχου. Ο στόχος πρέπει να έχει συνοχή και να αποτελεί κάτι αξιοσέβαστο... και θέλει εξαντλητική εφευρετικότητα για να διεκπεραιώσεις μια παρωδία. Το μειονέκτημα εδώ είναι ότι ο στόχος γίνεται πολύ γενικός και στο τέλος παρωδείς και τις ίδιες τις προθέσεις σου. Για δοκίμασε να παρωδήσεις ένα γάμο υπό την προοπτική του ότι στατιστικά σε περίπου δυο χρόνια θα καταλήξει σε διαζύγιο. Θέλω να πω ότι αν σε ενδιαφέρει να καλλιεργήσεις την παρωδία ξεκίνα από μικρούς ορίζοντες στα θέματά σου και δοκίμασε τη φαντασία σου. Μια σειρά διηγήματα πάνω σε θεσμούς π.χ. Το μπάρ, η ουρά στην τράπεζα, ο ενημερωμένος για τις πολιτικές συνομωσίες, ο πωλητής βιβλίων στην τηλεόραση και πάει λέγοντας. Κοινωνιολογικά μιλώντας η λογοτεχνία της παρωδίας δεν είχε τύχες στην Ελλάδα κυρίως γιατί η ίδια η πραγματικότητα είναι παρωδική εδώ κι αυτό είναι μια επιπρόσθετη δυσκολία. Τη ρυθμολογία για να παράγεις το εφέ την κατέχεις κάμποσο. Ψάξε κι άλλο.
11 σχόλια:
Πως ήταν ντυμένο αυτό το κοσμοπολίτικο πτώμα; Με κανένα εντυπωσιακό θεατρικό κοστούμι, να υποθέσω?:P
ανοησιες.
ειμαι βεβαιος πως το κοσμοπολιτικο πτωμα που περιγραφετε το ειδα να το τρωνε μια ομαδα λυσσασμενων ζητιανων σε καποιο δρομακι της περιοχης καματερο. τι χερι αι μυτη, τιποτα δεν εμεινε.
κι αντι να μιλησουμε για τη νεκροφαγια στη σημερινη κοινωνια της ανεργιας και της υποβαθμισης, συνεχιζουμε να μιλαμε για ρομαντικους μυθους για εξαφανισμενα δηθεν πτωματα
@Fight Back:Ασε με λιγο να ξεφυγω στις λεξεις παλληκαρι μου, ειδεμη θα τρελαθω!
@Antigonos:να σου πω την αληθεια εγω το φανταζομαι με ξεθωριασμενη ρεδικοντα εποχης, καφε, γελεκακι, λουστρινακι, και ρολοι τσεπης!
Μπορω να καταλαβω πολυ καλα την παρατηρηση σας για το ξεστρατισμα του στοχου, και μαλιστα να εντοπισω και την αιτια του. Η οποια ειναι η ελλειψη στοχου, η τουλαχιστον η συνειδητη επιλογη στοχου. Το κειμενο, οπως και οτιδηποτε εχω γραψει ειναι αποτελεσμα ενος τυχαιου ερεθισματος, και λιγο πολυ αυτοματης γραφης. Υποθετω οτι αυτο σημαινει οτι θα μεινω εγκλωβισμενη στην μετριοτητα, αλλα τι να γινει..
Διορθωση:ηθελα να πω "η τουλαχιστον ελλειψη συνειδητης επιλογης στοχου"
Υποθετω οτι αυτο σημαινει οτι θα μεινω εγκλωβισμενη στην μετριοτητα, αλλα τι να γινει...
Είδατε έστω να υπονοώ κάτι τέτοιο.
Αυτό θα ήταν αξιολόγηση, εδώ τα κείμενα μπαλινουν με καλές προθέσεις και για δοκιμή μιας γνώμης.
Αν είχα αυτή την ικανότητα θα τη χρησιμοποιούσα πρώτα για τον εαυτό μου. Ζαριές είναι τα πράγματα. Και δεν είστε υποχρεωμένη να συμφωνήσετε.
Το ευκαιριακό και γρήγορα εκτελέσιμο κείμενο φαίνεται εύκολο αλλά δεν είναι. Θέλει μακροχρόνια άσκηση.
Κοιτάξτε λοιπόν μη μείνετε εγκλωβισμένη σε προϊδεασμούς και σε απόδοση προθέσεων στους άλλους.
Τώρα αν επιθυμείτε κάτι αισιόδοξο..Το κείμενό σας είναι αριστούργημα...
Το πιστεύετε;
Μίχος
θα ήθελα να ρωτήξω διατί παρατονίζετε δις τις λέξεις "κυρίες". Είναι σκόπιμο; Αν αφαιρούσατε τις λέξεις Μεσσίας και κάποιες άλλες θα εννοούντο και το εφφέ θα ήτο, πιστεύω, αποτελεσματικότερο. Με το μάσημα του κρυμμένου συμβολισμού, πιστεύω, ο αναγνώστης ανασκουμπώνεται και ξεχνάει το μύθο έτσι όπως κυλά.
Εγώ, πάντως, το έπαθα.
(tsiailisworld)
Μπορω να δεχτω οτι προιδεαζομαι, αλλα σε καμια περιπτωση δεν σας απεδωσα προθεση. Το σχολιο ηταν προσωπικη μου κριση, και τιποτα αλλο, και λυπαμαι αν το εκλαβατε διαφορετικα.
Οσο για τον παρατονισμο, μαλλον ειναι ορθογραφικο λαθος παρα σκοπιμοτητα. Και επαναλαμβανω, εγω η ιδια, τουλαχιστον συνειδητα, δεν εισηγαγα κανενα συμβολισμο. Το κειμενο ειναι μια βλακεια, ενα αντι-αρτ πραμα που ξεπηδησε στο κεφαλι μου, και που για καποιο περιεργο λογο με ενθουσιασε. Προσωπικα. Οχι το ιδιο το κειμενο μαλλον, οσο η συγγραφη του.
Γειάσου,
ο μανδύας χιονιού Α έχει καλύψει την Ελλάδα.
Η Ελλάδα είναι τόσο όμορφη.
Έχετε την καλή ημέρα, αλλά με το χιόνϊ
Δαβίδ Cahtoc
Είναι τα πουλιά για να καλέσουν την άνοιξη!
ΑΝΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΟ ΤΟ ΠΤΩΜΑ!!!!!!!!
(να στείλω εγώ κάτι να δημοσιεύσετε, να το κρίνετε και να με κράξετε κανονικά;)
κατι μου θυμίζει όλο αυτό....η περιγραφή του κόσμου....
Δημοσίευση σχολίου