Elikas - Η Δευτέρα Απουσία

Στην αρχή οι υπεύθυνοι του μουσείου πίστεψαν πως πρόκειται για φάρσα. Γρήγορα όμως πανικοβλήθηκαν, κι επιστράτευσαν όλα τους τα μικροσκόπια και τους φασματογράφους για να δουν τι φταίει. Μέχρι και λέιζερ έφεραν. Στάθηκε αδύνατο να βγάλουν άκρη, και σύντομα άρχισαν να κυκλοφορούν θεωρίες για κάποιο εξωτικό μικρόβιο που δε μπορούσε να ανιχνευτεί, για σαμποτάζ αλλόθρησκων, ακόμα και για χρήση εξωγήινης τεχνολογίας. Το μυστικό δεν άργησε να διαρρεύσει στα αδηφάγα μέσα, που έσπευσαν να αναμεταδώσουν την είδηση σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης.

Η εικόνα Του συνέχιζε να ξεθωριάζει από τον πίνακα του Ντα Βίντσι σταθερά μέχρι που εξαφανίστηκε. Σύντομα άρχισε να συμβαίνει το ίδιο και με άλλους πίνακες που Τον απεικόνιζαν, καθώς επίσης και με τοιχογραφίες, βιτρό, ακόμα και με γλυπτά. Σε μερικές περιπτώσεις η μορφή Του έμοιαζε να λιώνει, να την απορροφάει ο καμβάς, το ξύλο ή η πέτρα. Κάποιοι επιστήμονες χαρακτήρισαν το φαινόμενο επιδημία, ενώ αρκετοί ήταν εκείνοι που παρέμεναν σκεπτικιστές, χωρίς ωστόσο να μπορούν να εξηγήσουν τι ακριβώς συνέβαινε. Οι πιστοί ανά τον κόσμο άρχισαν να προσεύχονται, σίγουροι πως είχαν να κάνουν με θεϊκό σημάδι. Η αλήθεια είναι πως κι οι θρησκευτικοί ηγέτες τους τα χρειάστηκαν, το ίδιο όμως και όσοι τόσα χρόνια τολμούσαν να αμφισβητήσουν την ύπαρξή Του. Δεν είναι και λίγο να σε εγκαταλείπει ο Κύριος σου. Ιδίως όταν εξαφανίζεται ακόμα και από τον σταυρό που έχεις περασμένο στο λαιμό σου…

Όταν έσβησε και το τελευταίο ίχνος Tου από την Ιερά Σινδόνη του Τορίνου, κανείς πλέον δεν είχε αμφιβολία ότι πλησιάζει το τέλος. Τα γραφεία στοιχημάτων έπαιζαν 3 προς 1 την πιθανότητα να επέλθει η Δευτέρα Παρουσία σε λιγότερο από μία βδομάδα. Σε αρκετές μεγάλες πόλεις ξέσπασαν ταραχές που η αστυνομία αρνήθηκε να ελέγξει, ενώ το κραχ στην παγκόσμια οικονομία ήταν πια οριστικό και αμετάκλητο. Δεν είχε πια νόημα να πάει κανείς στη δουλειά του, ούτε να υπομείνει τίποτα πέρα από τις απολύτως προσωπικές του επιθυμίες. Όλα τα απωθημένα βγήκαν στη φόρα, αφού πολλοί σκέφτηκαν ότι αν είναι να τιμωρηθούμε από τον Θεό τουλάχιστον να προλάβουμε να το γλεντήσουμε. Οι φυλακισμένοι δραπέτευσαν λοιπόν κι οι καταπιεσμένοι όλου του κόσμου ξεσάλωσαν, με αποτέλεσμα οι βιασμοί διασημοτήτων και οι δολοφονίες πολιτικών να αυξηθούν κατακόρυφα. Αν και δεν υπήρχε πλέον κανείς για να μετρήσει στατιστικές. Το μόνο που υπήρχε ήταν ένα άναρχο και βρώμικο χάος.

Ο σώζων εαυτώ σωθήτω. Εκείνος δεν το είχε πει άλλωστε; Δεν ήταν λίγοι οι πρώην πιστοί Του που διατύπωναν θεωρίες ότι δεν υπήρξε ποτέ. Γι’ αυτό εξαφανίστηκε έλεγαν, κι ας αποτελούσε παράδοξο το γεγονός ότι Τον διατηρούσαν αναλλοίωτο στη μνήμη τους. Οι ταπεινοί βεβαίως απέρριπταν τέτοιες βλασφημίες, και πέρναγαν τις ημέρες τους γονατισμένοι απέναντι σε άδειους τοίχους, κλαίγοντας και ικετεύοντας για άφεση αμαρτιών πριν τους καταπιεί η κόλαση.

Πέρασαν μπόλικες ημέρες χωρίς να εμφανίζεται από πουθενά κανένα θεϊκό σημάδι. Ούτε σεισμοί, ούτε κατακλυσμοί, ούτε ουράνιο πυρ και χερουβείμ με φωτόσπαθα. Μόνο οι συνηθισμένες για την εποχή κακοκαιρίες, καμιά τοπική κατολίσθηση και το πολύ-πολύ μια άσχημη επιδημία γρίπης. Οι νεκροί εξακολουθούσαν να αναπαύονται ήρεμα στους τάφους τους, ενώ παρατηρήθηκε ότι μέχρι και οι πάγοι σταμάτησαν να λιώνουν. Πέρασε μήνας. Τρεις. Έξι. Χωρίς να συμβεί απολύτως τίποτα το μεταφυσικό ή εσχατολογικό. Με τεράστια δυσκολία, κάποια στοιχειώδης τάξη άρχισε πάλι να επιβάλλεται σε μερικές από τις πιο καλά οργανωμένες χώρες. Σε τελείως άλλες βάσεις αυτή τη φορά, με νόμους περίεργους και κοινωνικές συμπεριφορές τελείως απρόβλεπτες. Παραδόξως, κανείς δεν είχε πια ιδιαίτερη όρεξη να σκοτώσει κανέναν.

Το περίεργο ήταν ότι τα βιβλία εξακολουθούσαν να Τον αναφέρουν με όλες τις λεπτομέρειες. Αν και ούτε εκεί μπορούσε πια κανείς να δει φωτογραφίες. Τα ευαγγέλια παρέμεναν σχεδόν ανέπαφα, το ίδιο και όλα τα κείμενα που αφορούσαν τη ζωή Του και το έργο Του. Ακόμα και τα ανέκδοτα. Μιλούσαν για την ιστορία της γέννησης Του, για τις παραβολές Του, για τον ερχομό Του στην Ιερουσαλήμ. Και όλα σταματούσαν το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης. Ούτε Ιούδας, ούτε Ρωμαίοι, ούτε τίποτα. Και καθόλου εικόνες. Ακόμα και στο ίντερνετ, τα αρχεία που κάποτε απεικόνιζαν τη μαρτυρική πορεία Του μέχρι την Ανάσταση δεν άνοιγαν με καμία δύναμη. Μας είχε αφήσει για τα καλά λοιπόν κι αυτό ήταν όλο;

Σ’ αυτό τον μπερδεμένο και βαθύτατα προσβεβλημένο από τον Δημιουργό του κόσμο ανακοίνωσε ένας καθηγητής από τη Φλωρεντία τη λύση του αινίγματος. Με μια θεωρία που ολοένα και κέρδιζε έδαφος στις τάξεις των πιο ψύχραιμων, ο Αλγερινός στην καταγωγή καθηγητής ισχυριζόταν ότι κάτι τέτοιο είχε προβλεφθεί από τα κρυπτικά κείμενα του Λεονάρντο και τις προφητείες του Νοστράδαμου, ενώ υπήρχε και σύντομη αναφορά στην Αποκάλυψη του Ιωάννου. Καθώς οι επιστημονικές τους γνώσεις εκείνη την εποχή ήταν ανεπαρκείς, οι κάθε λογής φωτισμένοι και προφήτες αδυνατούσαν να περιγράψουν καλύτερα αυτό που τελικά θα έπρεπε να είναι σε όλους μας αυτονόητο. Ο Χριστός υπήρξε, ήταν αναμφίβολα γιος του Θεού ή ακόμα και Θεός ο ίδιος, μόνο που δεν σταυρώθηκε. Κάτι συνέβη και άλλαξε γνώμη την τελευταία στιγμή. Λάκισε. Ο καθηγητής τοποθετούσε την κρίσιμη απόφαση στη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου – στην κορυφαία απεικόνιση του οποίου παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το ακατανόητο φαινόμενο.

Στη συνέχεια έλεγε κάτι σχετικά με την αντιστροφή προβολής του Θεανθρώπου που οφειλόταν σε ρήξη του χωροχρονικού συνεχούς, και με μαθηματικούς υπολογισμούς αποδείκνυε ότι η μόνη περίπτωση να έχει συμβεί κάτι τέτοιο είναι το ταξίδι κάποιου ή κάποιων πίσω στο χρόνο. Τολμώντας να κάνει εικασίες, ένας άλλος διακεκριμένος διανοητής από την Αυστραλία υπέθεσε ότι ο παρολίγον Σωτήρας μας πληροφορήθηκε με κάποιο τρόπο την εξέλιξη της ανθρωπότητας μετά τη σταύρωση και ανάστασή Του, και απογοητεύτηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε να αποφασίσει ότι δεν αξίζει τον κόπο να μαρτυρήσει για κανέναν. Αν είναι έτσι ας βγάλουν άκρη μόνοι τους πρέπει να είπε. Ή κάτι παρόμοιο.

Παράτησε σύξυλους τους μαθητές Του λοιπόν κι έφυγε, έτσι απλά όπως είχε έρθει. Μπορεί να ξανάγινε ξυλουργός σε κάποιο χωριό της Ιουδαίας, ίσως να πήγε ένα μακρινό ταξίδι κάπου που δεν τον γνώριζαν, μπορεί ακόμα και να παντρεύτηκε. Μια ομάδα ερευνητών από τη Νορβηγία έφερε στο φως μια επιγραφή θαμμένη στα ερείπια ενός αρχαίου οικισμού των Μάγια, που μιλούσε για έναν περίεργο γέρο που περπατούσε πάνω στο ποτάμι και μετέτρεπε το καυτό νερό σε σοκολάτα. Μπορεί να ήταν Εκείνος. Ποιός ξέρει; Μετά από τέτοιο σοκ οι άνθρωποι ήταν διατεθειμένοι να πιστέψουν πλέον οτιδήποτε.

Κανείς δεν έμαθε αν όντως υπήρξε κάποιος που κατάφερε να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο για να συναντήσει τον Ιησού από τη Ναζαρέτ και να Τον αποτρέψει από το να θυσιαστεί για τους ανθρώπους. Κανείς δεν ξέρει τι Του είπε. Ή τι Του έδειξε. Αν και όλοι μας μπορούμε να φανταστούμε.


http://nefelikas.wordpress.com

Είναι ενδιαφέρουσα η μετατόπιση από τον Κώδικα Ντα Βίντσι στην Ιερά Σινδόνη. Κυρίως γιατί αφήνει να φανεί η υποδόρρεια υποτίμιση. Δεν αναήκω στους αναγνώστες του βιβλίου και συμμερίζομαι την περίληψή σας που θέλει να αποκαλύψει το κέντρο της πλήξης που συνέχει μια μαζική αναγνωστική υστερία. Τα καταφέρνετε να φτιάξετε ένα προσχέδιο σεναρίου, θέλοντας μ αυτό να πω ότι η έκταση του θέματος σε σχέση με το μέγεθος της ανάπτυξής του δεν σας αφήνει περιθώρια για τον δειγματισμό ενός ύφους. Για βάλτε την κάμερά σας σε μια γωνία της ιστορίας και χωρίς εξηγήσεις πολλές αφήστε μας ίχνη από συναισθήματα και γεγονότα, σαν να ξέραμε ήδη την ιστορία. Προυπόθεση: Όχι παραπάνω από εκατό λέξεις. Έτσι πιθανόν θα μπορούσατε να αξιοποιήσετε το κείμενο και να κάνετε την αναγκαία παραγωγή ύφους, δηλαδή δίνοντας μεγαλύτερη σημασία στο πως και όχι στο τί. Αυτό δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι που ξεκινούν. Το πως αναδύεται αργά σαν ο σημαντικότερος παράγοντας...