Tristia ´86 - '88

Είμαι ένας άνθρωπος σε αναστολή * Ονειρεύομαι μια λιποθυμία ένα κρεβάτι νοσοκομείου ένα ατύχημα όπως οι άλλοι μιαν εκδρομή * Οι στρατιώτες και του πιο επιθετικού όπλου βρίσκονται σε άμυνα * Μέσα στην ησυχία του στρατοπέδου θυμήθηκα το φύλακα του Αγαμέμνονα ( ακόμη και το βόδι που του πατούσε τη γλώσσα) καθώς μετά από χρόνια έβλεπα τη σύναξη των άστρων * Κραυγές αναίτιες στο θάλαμο που σε γεμίζουν αυγά βαρβαρότητας για να τα εκκολάψεις κι εσύ με τη σειρά σου * Χειμερινή ακτή. Αέρας. Ένας φαντάρος έχει βγάλει το μπερέ και το φοράει στο κεφάλι ενός κοριτσιού με δακρυσμένα μάγουλα. Ας πούμε ποίημα. * Τα παγωμένα πόδια διδάσκουν μεταφυσική * Διάβασα απόψε ένα κομάτι για τη δίκη του Πάουντ. Εκεί που τον ρωτούν και αυτός απαντά με στίχους. Ναι, είμαστε πάντοτε σε αυτοδικία * Τις νύχτες πάνω απ΄το στρατόπεδο είναι μια Πλατυτέρα και μας σκέπει... καθένας λέει πως έχει τη μορφή της μάννας του * Όχι να ζουν καλά όσοι μας πίκραναν για να θυμούνται σε στιγμές αδυναμίας * Μονάχα ραδιοφωνικοί σταθμοί μιλάνε τώρα τη φωνή των κοριτσιών που αγαπήσαμε * Πότε θα ξαναβγώ για νέες πληγές; * Επίγραμμα: Αυτόν τον αναπτήρα που το γκάζι του τελειώνει και το λουράκι του ρολογιού που κόπηκε (κι ένα όμορφο πορτοφόλι που ξεχάστηκε σε κάποιο ξενοδοχείο του Λιτοχώρου) ο στρατιώτης Γάμα Μι τα αφήνει στο σκουπιδοτενεκέ θυσία στην τελευταία του Αφροδίτη που τελείωσε * Φιλοξενώ ένα πτώμα κοριτσιού ενίοτε. Έχει πολλά ονόματα. * Κουρέλια μιας νόησης που υποφέρει μέσα στην αναμονή. Ό, τι αντέξει μετά από όλα αυτά θ' αντέξει για τα καλά * Καλοκαιράκι ανέραστο και υποτονικό πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμά σου * Στο μικρό κανάλι με το κρύστάλλινο νερό. Το μοναστήρι Αγία Κόρη. Λουσμένα μαλλιά, λυμένα άρβυλα, καθρέφτες από τα φορτηγά και ξυραφάκια. Ο τόπος πουρνάρι άγριο και πέτρα. Στην πλάτη ο Όλυμπος μπροστά το ύψωμα Κρεβάτια που γίνονται οι βολές * Ταρκόφσκι: Φωτογραφία από τα "Παιδικά χρόνια του Ιβάν". Μια γυναίκα κρεμασμένη κυριολεκτικά απ' το φιλί του αξιωματικού που στηρίζεται με τα πόδια ανοιχτά πάνω από το χαντάκι. Το αφοπλιστικό ανυπεράσπιστο * Είναι ανάμεσα σ' αυτό που ονειρεύεσαι και σ' αυτό που συμβαίνει που χωράει το ποίημα * Αχ κορμάκι μου χορδή μου τι ταξιμάκι βγάζεις πριν να σπάσεις * Αρχίζω ν' αγαπάω αυτό το ζώο που ήσυχα μασουλάει τα σπλάχνα μου αυτές τις μέρες * Η εθνική γιορτή από μέσα. Η έκπτωση του ηρωισμού που ζήσαμε στα παιδικά μας χρόνια * " Ο κόσμος της πάχνης κόσμος της πάχνης είναι κι όμως κι όμως...." * Βράδυ κάτω από έναν γλόμπο σκληρό που καίει τα βλέφαρα. καμιά ελπίδα κι έτσι καμιά θλίψη * Μαρμάρινα κεφάλια γυναικών σε λασπόνερα * Το τέλος της παιδικής ηλικίας είναι πολύ μετά τα μεσάνυχτα οδηγώντας μόνος σε μεγάλη λεωφόρο...

Γιώργος Μίχος